¿Encaixa Lourenzá dentro do Plan Estratéxico de Galicia?

O Plan Estratéxico 2010-2014-Galicia 2020 persigue un novo modelo de crecemento sostible, que permita crear emprego e aumente a cohesión social, económica e territorial, priorizando as súas actuacións e compromisos de gasto cara a Economía do Coñecemento, a Dinamización Económica e a Sostibilidade. Como factores de competitividade a Xunta recoñece as infraestruturas, a I+D+i, as TIC, o capital humano, o desenvolvemento humano e benestar, a internacionalización e unha Administración pública moderna.

O plan asume tres prioridades: un crecemento intelixente, avanzando nun modelo económico de desenvolvemento baseado no coñecemento e na innovación; un crecemento sostible, reforzando o progreso dunha economía que faga un uso máis eficaz dos recursos, máis verde e competitiva; e un crecemento integrador, que permita un sistema socioeconómico cohesionado.

Respecto á Economía do Coñecemento, trátase de construír unha sociedade competitiva baseada na investigación e o desenvolvemento empresarial como garantía de coñecemento e promover a aplicación e o emprego xeral das TIC.

Se ben o Plan Estratéxico destaca por máis aspectos, os salientados bastan para facernos unha idea do que se quere que sexa Galicia no 2020; sen embargo, cabería reflexionar sobre a posibilidade de cumprir os obxectivos propostos e, máis importante aínda, se eses van chegar de xeito homoxéneo a toda a sociedade.

É posible que Lourenzá teña futuro, tal e como vimos na entrada anterior, pero está moi lonxe de dar o perfil que se propón no plan; neste senso, sería recomendable o traballo de formación social no que ás TICs se refire, así como na importancia e oportunidade que supón estar integrado na sociedade do coñecemento. Proba da necesidade que existe no ámbito anterior é a escasa participación e interese que esta ferramenta suscitou nos actores laurentinos como espazo de encontro e diálogo.

Lourenzá a 20 anos vista

Cando se pensa nas posibilidades de evolución, neste caso dun espacio, caben tres escenarios: un que poderíamos denominar “tendencial” –na liña actual dos indicadores-, outro “optimista” e, finalmente, un “pesimista”, ante isto, a pregunta é a seguinte: ¿Cal dos tres ten máis posibilidades de darse en Lourenzá nunha perspectiva de 20 anos?

Se observamos a evolución dos indicadores, fundamentalmente demográficos, situándonos nun escenario tendencial, posiblemente o resultado nos levase a unha visión máis pesimista, posto que o envellecemento é un importante condicionante para o futuro; aínda así, se ben é certo que existen debilidades que poden supeditar o que Lourenzá vai ser dentro de 20 anos, persoalmente non creo que para aquel entón sexa un municipio en decadencia, todo o contrario, posto que goza de características particulares que o fan máis dinámico que moitos concellos rurais da Mariña.

Augurar o que o 2030 lle deparará a Lourenzá no contexto de incerteza global que se está a vivir presenta gran dificultade; sen embargo, o crecemento das vilas máis importantes da comarca facilita o asentamento de xoves que viven no rural e traballan nos servizos destas cabeceiras municipais máis emerxentes. A isto hai que engadirlle que, dentro de 20 anos, a poboación envellecida que se dedica ó sector primario estará xubilada, o que seguramente leve a unha concentración das explotacións, derivando nun menor peso do emprego primario, pero seguramente cunha similar produtividade.

Na miña opinión, a localización do concello de Lourenzá é unha peza chave para a súa evolución; neste senso, dispón de factores que lle permiten conxugar a tendencia á terciarización co cada vez maior interese polas características da vida no rural. Tendo en conta todo o anterior, só resta dicir que, se ben a curto prazo é previsible un escenario tendencial-pesimista, a un medio-longo prazo posiblemente haxa indicios que permitan pensar nun escenario máis alentador ou positivo, pero namentres non pase o tempo ningunha hipótese será validada.